Kira-kira
wis setaun desa Dhadapan ngalami mangsa ketiga kang dawa dadine larang pangan
lan akeh lelara gawe uripe warga ketula-tula.
Ora
beda mbok Randha Dhahapan, pawongan wadon tuwa sing lola tanpa dulur, nggo nyambung
uripe sabendinane dheweke luru krowodan ing alas kewan. Kewan kali kang nyisa
ing sawedhing mbebegan. Kahanan kaya mangono dheweke ora nggresula. Malah saya
nyaketake marang Gusti Kuasa. “Duh Gusthi paringana pepajar ing desa kula
mugi-mugi inggal kalis saking prahara punika.”
Esuk-esuk
mbok Randha menyang alas golek panganan. Nalika lagi milang-miling ruh cahya
cumlorot saka sak tengahing kali kanga sat. ing batine tuwuh pitakon “Cahya apa
kuwi, kok cumlorot kaya emas ?” banjur nyedaki sumber cahya mau. Bareng
dicedaki jebul sawijining keong Mas kang nyungsang ing antara watu-watu kali.
Keong banjur digawa mulih tekan ngomah dicemplungake genthong.
Kaya
biyasane, mbok Randha menyang alas nanging nganti meh surup urung entuk
krowodan dheweke banjur mulih ngelanthung ora entuk opo-opo. Sakwise
leyeh-leyeh ing emperan dheweke nyang pawon menawi ana krowodan kang bias
ganjel wetenge kang luwe. Dheweke kami tenggengen ngerti panganan kang ing
pawone. Batine kebak pitakon sopo sing ngeteri panganan kuwi. Ing saben dina
sak bacute saben mulih ko alas pawone wis cumepak panganan. Mula kanthi
sesideman dheweke ndedepi sapa kang mlebu ing pawone.
Mbok
Randha kaget ora kinara. Saben ditinggal lunga Keong Mas mau metu saka genthong
malih dadi putri kang ayu. Mbok Randha banjur nakoni sapa sejatine putri ayu
kuwi.
“Nduk wong ayu sliramu iki sapa kok nganti kedarang-darang ing alas lan jilmo
Keong Mas ?”
“Yung aranku Candrakirana, aku iki garwane Raja Inukerta. Raja ing Jenggala.”
“Lho kok nganti dadi Keong Mas lan tumeka alas Dhadapan kuwi larah-larahe
kepiye ?”
Dewi
Candrakirana banjur njlentrehake menawa ing sakwijining dina dicidra Raja Jin
Sakti kang kareb ngepek garwa. Ananging dheweke ora gelem nuruti karepe Jin.
Jin muntab, Dewi Candrakirana sinebda dadi Keong Mas banjur diguwang nyang
kali, adoh saka kraton Jenggala. Wekasane ora bisa ketemu karo garwane
Inukerta. Anehing kahanan nalika kecemplungan Keong Mas kaline dadi asat. Asate
banyu jalari Keong Mas nyungsang ing watu nganti nemahi tiwas. Bejane ditemu
lan diopeni Mbok Randha Dhadapan.
Mula
kuwi yen supaya aku ora konangan Raja Jin aku tak ndelik neng kene anggepen aku
anakmu dhewe lan wenehana aran Limaran. Lagi saktengahing rerembugan, ana swara
lanang di dhodog Mbok Randha banjur mbukakne lawang. Dhayoh kang sandangane
nuduhake punggawa kraton, crita menawa dheweke diutus Raden Inukerta supaya
njaluk banyu kang diwadahi bokor kencana.
Nampa
kendhi pratala kang diwadahi bokor kencana, Raden Inukerta sauwat kaget amargi
kelingan ora ana liyane sing kagungan kendhi pratala diwadahi bokor kencana
kajaba Dewi Candrakirana. Raden Inukerta banjur ngajak para punggawa bali nyang
Dhadapan nemoni Limaran. Eeeba bungahe Raden Inukerta ketemu Limaran kang
sejatine garwane dewe Dewi Candrakirana kang wis suwe ilang. Ketemune Raden
Inukerta karo garwane dibarengi udan deres ing desa Dhadapan. Tekane udan wise
pageblug ing desa Dhadapan. Kali bali mili, tlaga agung, desa dadi reja. Kabul
panyuwune Mbok Randha Dhadapan.
KUMPULAN MATERI
ConversionConversion EmoticonEmoticon